Πήρα απουσίες;

 Άλλη μια μέρα. Μια ακόμα φορά, «διδακτική ώρα» την λέει το ΥΠΑΙΘ,  στο πέλαγος της webex. Κάτι σαν ναυαγός, κοντά τρεις μήνες τώρα.

  Στην οθόνη έχω παρόντα 18 ονόματα από τους 22 μαθητές που έχει το τμήμα. Καλά είναι, σκέφτομαι, να πάρω κουράγιο. Ξεκινάμε. Μάλλον, να το πω σωστά, ξεκινάω Λέω, ρωτάω, μέχρι και τον κεφάτο προσποιούμαι!. Όπως και να το κάνω όμως, το τμήμα δεν το έχω!  Από τα μικρόφωνα ακούω μόνο τους 4 από τους18.  Όσο τους ακούω κι αυτούς, με όση όρεξη μπορεί να έχουν στην … άλλη άκρη του κινητού τους!

Δεν βρήκα ούτε αυτή τη φορά  τους μαθητές μου. Ήταν πάλι «οφθαλμαπάτη» τα 18 ονόματα στην οθόνη. Το παθαίνουν οι ναυαγοί. Προσπαθώ να θυμηθώ. Όταν τα παιδιά ήταν στα θρανία και εγώ μαζί τους, δίπλα τους. Και τότε αυτοί οι 4 ήταν που «συμμετείχαν στο μάθημα». Οι «άλλοι» τι έκαναν; Έκαναν «φασαρία», ρωτούσαν πότε θα πάμε εκδρομή, καθυστερούσαν να βρουν και να βγάλουν το βιβλίο, να γράψουν αυτό που σημείωνα στον πίνακα. Κι εγώ; Τους γκρίνιαζα, τους μάλωνα, τους παρακινούσα.

Θυμάμαι πως σκεφτόμουν ότι είναι βουνό αυτή η δυσκολία. Να θες να πείσεις πως «είναι συναρπαστικό να μάθουμε τους χημικούς δεσμούς στο μόριο του νερού». Όλα τα κοινωνικά μηνύματα ήταν απέναντι από αυτό το στόχο. Η «κοινωνία της πληροφορίας» , της αμορφωσιάς , ακόμα και του σκοταδισμού, ήταν αντίπαλος μου. Όπως αντίπαλος μου ήταν όλα τα προβλήματα που είχε στο σπίτι του και τα κουβαλούσε το κάθε παιδί. Όλα αυτά μέσα στον έφηβο έφτιαχναν ένα δυναμικό μίγμα. Επιφύλαξη, άρνηση, αμφισβήτηση ακόμα και φόβος. «Τι θέλει αυτός» που μας κουνάει το απουσιολόγιο, τους βαθμούς και κάτι βιβλία; Τι θέλουν να μου πουν; Που θέλουν να με πάνε; Και όπως λέγανε στην κατάληψη «κάνανε αντίδραση»! Ναι εκεί μιλούσαν -μπορεί και πιο πολύ από τους «4»- κάποιοι από τους «14»  και από τους άλλους «4» που δεν τους έχω καθόλου στην οθόνη.

Θυμήθηκα λοιπόν. Ότι «τότε» μέσα στην τάξη ήμουνα εγώ παρών! Και είχα μπροστά μου τα παιδιά και τις αλήθειες της ζωής τους. Δεν τις καταλάβαινα όλες και ούτε και καλά. Αλλά ήμουν υποχρεωμένος να τις ζω!  

Τώρα στο webex  «χάθηκαν» αυτές οι αλήθειες. Δεν λέω μόνο για τους «4» που δεν έχουν σύνδεση (μπορεί και ρεύμα). Λέω και για τους «14». Για αυτούς, αυτό που το λένε τηλεκπαίδευση, το έκανε επίσημο: «Δεν τα παίρνουν τα γράμματα», «δεν αξίζουν για παραπάνω». Βέβαια επειδή απειλούνται με τις απουσίες μπαίνουν και «χάνονται» στο mute.

Όμως με όλες αυτές τις σκέψεις ξεχάστηκα. Δεν θυμάμαι. Πήρα  απουσίες;   

 

Ν.Π.